|
Στη
σύγχρονη Ελλάδα, τα πράγματα εξελίχτηκαν ακόμα
πιο περίπλοκα, αφού αποδείχτηκε πολύ σύντομα ότι
η χώρα εξακολουθεί να διατηρεί επάξια τον τίτλο
της σύγχρονης «χώρας των Λωτοφάγων». Οι λωτοί
βοήθησαν διαχρονικά την ελληνική κοινωνία να
προσπερνά τα προβλήματά της, αγνοώντας κυρίως
τις αιτίες τους. Για τον λόγο αυτό, στα χρόνια
που προηγήθηκαν της κρίσης, το πελατειακό κράτος
θεωρήθηκε προτέρημα του πολιτικού συστήματος, η
γραφειοκρατία προνόμιο του κρατικού μηχανισμού
και ο λαϊκισμός διαβατήριο για την εξουσία.
Κανένας δεν
θυμόταν την απόρριψη της ασφαλιστικής
μεταρρύθμισης Γιαννίτση ούτε τις προειδοποιήσεις
του Σημίτη για την πορεία προς το ΔΝΤ. Όπως
είχαν επίσης ξεχαστεί οι απειλές του Κώστα
Καραμανλή κατά των «πέντε νταβατζήδων που έκαναν
κουμάντο στη χώρα», η σπατάλη του δημοσίου
χρήματος και οι αθρόες μονιμοποιήσεις των
συμβασιούχων. Αντίθετα, πολλοί εκτίμησαν τη
στάση του να σηκωθεί να φύγει όταν τα βρήκε
σκούρα αφήνοντας τη χώρα μπροστά στα αδιέξοδά
της. Με τον τρόπο αυτό, οι Λωτοφάγοι της κρίσης
«έδεσαν» στο Καστελλόριζο με τον Γιώργο
Παπανδρέου να χρεώνεται τη συνέχιση του
ταξιδιού.
Τα γεγονότα
που προηγήθηκαν έκαναν τα χρόνια της κρίσης
ακόμα χειρότερα. Κι αυτό γιατί, οι Λωτοφάγοι όχι
μόνο λησμόνησαν όλα όσα είχαν προηγηθεί, αλλά,
επιπλέον, αγανάκτησαν κιόλας. Έτσι, αποφάσισαν
να κάνουν πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος
υποσχέθηκε να σκίσει τα μνημόνια που είχαν
υπογράψει οι προηγούμενοι κάτοχοι του αξιώματός
του, γεγονός που λησμόνησε στην πορεία και ο
ίδιος υπογράφοντας μάλιστα ένα νέο, δικό του
μνημόνιο. Ωστόσο, κι αυτό ξεχάστηκε πολύ γρήγορα
αφού οι Λωτοφάγοι τον επέλεξαν και πάλι για να
κυβερνήσει την Ελλάδα και να το εφαρμόσει.
Με την
έξοδο από τα μνημόνια, οι Λωτοφάγοι αποφάσισαν
να αναθέσουν στον Κυριάκο Μητσοτάκη το ταξίδι
της επιστροφής στην κανονικότητα. Ο ίδιος τους
υποσχέθηκε μια διαφορετική πολιτική με πολλές
μεταρρυθμίσεις που θα ξερίζωναν τη διαφθορά και
θα οργάνωναν σε παραγωγική και όχι επιδοματική
βάση την οικονομία της χώρας. Η μνήμη του
πρωθυπουργού φαίνεται ότι εξασθένισε στην πορεία
των δύο θητειών του και μόνο τώρα επανέρχεται
σταδιακά με τη βοήθεια και των σκανδάλων που
υπόσχεται να πατάξει οριστικά στο μέλλον. Ζητάει
μάλιστα και μια τρίτη θητεία για να είναι
απολύτως σίγουρος ότι αυτή τη φορά. θα
ανταποκριθεί στις δεσμεύσεις του.
Το
τελευταίο σκάνδαλο που ήρθε στη δημοσιότητα
ανέσυρε στην επιφάνεια και ένα άλλο πρόβλημα που
εμφανίστηκε στη χώρα μας ταυτόχρονα σχεδόν με
την ίδρυση του Νεοελληνικού Κράτους. Πρόκειται
για το φαινόμενο των κουμπαριών που αποτέλεσε
και τη βάση της θεμελίωσής του. Ακόμα και οι
Λωτοφάγοι θυμούνται ότι χωρίς κουμπαριά είναι
πολύ δύσκολο να πετύχεις κάτι στην ευρωπαϊκή
αυτή χώρα. Ούτε βουλευτής μπορεί να βγεις άμα
δεν έχεις κουμπαριάσει με τη μισή τουλάχιστον
εκλογική σου περιφέρεια, ούτε καν να ελπίζεις σε
μια επιδότηση του ΟΠΕΚΕΠΕ, έστω, αν δεν έχεις
σχέση με το κύκλωμα των κουμπάρων.
Ωστόσο, οι
περιπέτειες της επιστροφής των σύγχρονων Ελλήνων
από τον μνημονιακό πόλεμο δεν έχουν τελειωμό.
Πριν λίγο καιρό επανεμφανίστηκε ο «πρώτη φορά
αριστερός» πρωθυπουργός. Στο βιβλίο που έγραψε,
επιστρέφοντας στη δική του Ιθάκη, αναφέρεται σε
συγκεκριμένα τραγικά περιστατικά της θητείας
του, κατονομάζοντας τους συνεργάτες του που
είχαν την ευθύνη της αποτυχίας, μια και ο ίδιος
δεν είχε καμιά απολύτως ευθύνη. Μετά από τη
σκληρή αυτή αυτοκριτική στάση ετοιμάζεται να
απευθύνει δημόσια έκκληση για τη στήριξη του
νέου εγχειρήματός του –το προηγούμενο ούτε που
το αναφέρει–, με αποτέλεσμα ο χώρος των συνήθων
«προοδευτικών λωτοφάγων» να βρίσκεται σε
αναβρασμό και αναζήτηση συνεργασιών.
Γιάννης
Μεϊμάρογλου (Athens Voice)
|
